Dag 4 Zion National Park

Dag 4 Zion Nat. Park 5 okt. 2012 25 graden

Vanmorgen vroeg richting Zion vertrokken, maar omdat de bewegwijzering  niet geweldig is kwamen we op een heel andere weg uit. En omdat er nergens op de wegen bordjes staan weet je niet of je op de goede weg zit. Dus uiteindelijk omgedraaid en de goede weg gevonden, hier ging dan een uur mee gemoeid.

De weg richting Zion was al geweldig om te zien met veel spectaculaire vergezichten.

Ineens verscheen er in de weides een kudde buffels, even een stop om te fotograferen, het blijkt een fokkeriij, maar toch een leuk gezicht.

Bij de ingang  van het park een National Park pass gekocht zodat we in alle NP terecht kunnen en dan gewoon door kunnen rijden.

Daar aangekomen hebben we de shuttle bus genomen die overal stopt bij verschillende haltes. Vanaf zo’n halte zijn korte gemarkeerde wandelingen uitgezet.

Wij hebben de wandeling naar de Emerald pool genomen, waar in het voorjaar de waterval met veel geweld naar beneden komt.

Bij de laatste stop in het park na  zo’n 80 min .kun je de rivier wandeling maken, die volgt de Virgin rivier naar waar de kloof het dichts bij elkaar komt. Wij zijn niet helemaal tot het eind gegaan, te lang, je moet ook nog terug.

Het laatste gedeelte van de wandeling gaat dan door het water, vooral in de zomer loop je soms tot je middel in het water met je spullen boven je hoofd getild.

Dit gaat dan door tot de kloof nog mar 1 1/2 meter breed is, met wanden van zo'n 600 meter hoog is dat toch een geweldig gezicht.

De Virgin River heeft in de loop van miljoenen jaren deze kloof uitgeschuurd, met een enorme kracht gaat het water in het regen seizoen door de kloof en neemt alles op zijn weg mee.

Doordat het vochtig is groeien er allerlei planten op de rotsen  en op de bodem bomen zoals de steeneik, katoenbomen, populieren, en veel andere soorten.

Ook de fauna is hier rijk vertegenwoordigd en biedt leef gelegenheid aan poema, repielen de Utahprairiehond, van deze hebben we er één zien zitten.  Wordt vast vaak gevoederd want hij was niet schuw, bleef gewoon zitten voor de foto.

De Zion Lodge heeft een leuke bistro waar we gegeten hebben. Het bezoekerscentrum is een prachtig ingerichte ruimte met een groot assortiment  aan artikelen. Ook een balie voor de informatie.

Wat wel apart is, er is in de bezoekerscentra nergens koffie te krijgen. Wel water natuurlijk en enorme hoeveelheden fris en zoetigheid. We zijn nog geen week weg, maar ik heb behoefte aan iets pittigs. Bauke is een snoeper en heeft die behoefte niet zo , maar ik ben een z.g.n. zoute snoeper.

Na het verlaten van het park volgen we de Zion-Mt. Carmel Highway, een van de mooiste routes door het park, langs haarspelbochten klimt hij omhoog, geweldig.

Doordat de pieken hier wat verder uit elkaar liggen heb je een geweldig uitzicht door de kloof.

Het blijkt dat we wel e-mail kunnen ontvangen, van zowel outlook als g-mail, maar beantwoorden lukt ons niet. De internet verbindingen in de hotels zijn ook slecht, of onze instellingen zijn niet goed.

Rondom 18.00 zijn we in het hotel in Glenville aangekomen, aardige mensen.

S’avonds in de bistro ernaast gegeten, een leuk ding waar de lokale bevolking ook vaak binnenloopt.

Buffelo Bill ’s bistro is een goede gelegenheid om lekker te eten onderweg.

De eigenaar van het hotel maakt iedere morgen een ander ontbijt klaar, aparte pie soorten. Eigen gemaakte chutney voor over je ei, in de vorm van een muffin. Maar omdat ik weer problemen heb met mijn ingewanden, bleef het voor mij bij yoghurt met muesli en wat vruchten.

Na het ontbijt rijden we richting Bryce canyon, ontdekt door de mormoon Ebenezer Bryce,

die van de omgeving zei: “ It’s a helluva place to lose a cow”.