Dag 8 Cortez

10 oktober 2012 - Cortez, Colorado, Verenigde Staten

Dag 8, van Blanding naar Cortez “Four Corners” 20 graden

 

Omdat we de laatste dagen vrij hoog zitten is het 's morgens vroeg koud, 8 graden ongeveer, waarna het oploopt tot een graad of 20. Ook merk je, ondanks dat het bewolkt is, dat de zon veel kracht heeft, doordat we zo hoog zitten.

Dus meer mijn hoed ophouden en insmeren van gezicht en nek.

Het gebied waar we doorheen trokken met zijn kloven en dalen en bergketens, had zo’n 1000 jaar geleden meer grazige stukken. De indianen verbouwden daar hun mais en groentes, maar naar mate dat het droger werd zijn ze weggetrokken en bleven hun nederzettingen leeg achter.

 

4 cornersWe komen straks langs het Four Corners monument, dus de 4 staten, Arizona, Colorado, New Mexico en Utah komen hier samen. Net zoiets als het landenpunt in Vaals.

 

De e-mails beantwoorden blijft lastig, dus beperk ik me er zo veel mogelijk in. Vooral omdat het bijhouden van het blog en het uitzoeken van de foto’s, iedere avond zeker 2 uur kost.

 

Deze dag is de route wat saai, alleen maar woestijn en niets te zien, maar dan ineens een kleine nederzetting met een hoop rotzooi rond de huizen.  Indianengebied, de Navajo’s zijn erg makkelijk zo te zien.

We komen dus langs het 4 statenpunt en toch even gestopt. Rondom het plein waar de staten samenkomen allemaal winkeltjes Turquoise_Silver_Pendant_031met Indianenspullen, veel sieraden. Hier heb ik 2 armbanden gekocht, een half jaar geleden ben ik mijn massief zilveren armband verloren en omdat ze vrij duur zijn, zei Bauke, wacht tot we in Amerika zijn.

Maar omdat ik een kleine pols heb, heb ik ook een mooi bewerkte armband erbij gekocht, we kregen ze goedkoper. Op indianen armbanden 2deze bewerkte is de god Kokopelli afgebeeld, de god van voorspoed, tevredenheid, geluk en vruchtbaarheid, én hij speelt de fluit. Dát vond ik erg toepasselijk, omdat ik die zelf ook bespeel.

kokopelli

Ergens lag aan de kant van de weg  een dode koe, de koeien lopen hier overal los door gebieden van misschien wel 100 km2 . Ze zijn gemerkt, dus men weet van wie ze zijn en voor de rest…… ach ze zoeken hun weg. Maar ze steken ook spontaan over….dat gaat wel eens mis. Overal staan bordjes open ranch, zodat je goed op moet letten, want door de scherpe bochten heb je slecht zicht .

Gelukkig zijn het vleeskoeien, stel je voor dat je iedere dag je koeien over zo’n gebied moet zoeken,

Mensen zoals Peter zouden dan niets anders doen dan zoeken waar ze zijn en nergens anders tijd voor hebben. En ze hebben hier ook geen koelinstallaties voor de melk, vandaar dat melkproducten hier zo duur zijn. 

 

Omdat we een koeltas hebben moet er ook ijs ingeslagen worden om het allemaal koel te houden, we eten zoveel bauke bij de ijsmachinemogelijk op onze kamer.

Daar zijn we niet de enige in, gezien de magnetron, koelkast en koffieapparaat.

 

 

 

Foto’s