Dag 13, Monument Valley en de Colorado

Dag 13, Monument Valley en de Colorado.

Bluff is al eeuwen een indianen nederzetting, het zijn ook geen dorpen zoals wij dat kennen, iedereen woont verspreid, ruimte genoeg.

Gisteravond in een grill een lekkere steak gegeten, was een leuke tent. We zaten buiten en het servet een rode zakdoek mocht je weer meenemen. Eigenlijk kon bruin het niet trekken maar er was niets op de kamer om eten klaar te maken en voor de conditie ook wel weer goed zo’n biefstuk.

Deze dag gaan we Monument Valley bezoeken. De weg erheen is voor een groot stuk saai, net of je op de kop van Schouwen in de Zeepe duinen rijdt, maar dan vele malen groter. De meeuwen ontbreken natuurlijk.

Naar mate dat we Monument Valley naderen wordt het drukker, al dagen haast geen verkeer gezien en ineens  zie je bussen ed. verschijnen.  Ook hier weer een groot gezelschap Harley rijders, allemaal huurmotoren want ze zijn allemaal hetzelfde.

Het is heel indrukwekkend om de Valley in te kijken, de weg naar het bezoekerscentrum is al mooi. We hoeven niet zo nodig over die grindweg er doorheen, van boven af gezien is al mooi.

In het bezoekerscentrum hebben ze prachtige indianenkunst, maar wel veel duurder dan ergens anders. Even een Stetson gepast, maar niet gekocht.

In het restaurant is het ook druk dus rijden we door om ergens anders koffie te drinken. We komen bij McDonald, voor de rest is er niets, maar omdat het indianenreservaat is ook hier allemaal indianen. Ook aan de balie, erg snugger waren ze niet, ik vroeg cappuccino, dit was er niet.

Ik neem iets wat er op lijkt, dit blijkt ijskoffie met slagroom te zijn en een halve liter koffie is gewoon.

Toch maar niet opgedronken en een latte genomen, als ze dat nu gewoon zeggen, maar ze spreken geen Engels en doen ook geen moeite.

De laatste120 km  naar Page rijdt ik, een rechte weg en  niet druk, daar aangekomen in ons hotel, een prachtig groot Super 8, even de spullen neergezet.

Snel op weg naar het boekingskantoor van de Antilope Canyon tour, dus morgen om 13.30 kunnen  we mee, de vroegere waren al vol. Dat is jammer want dan valt de zon zo mooi tussen de rotsen.

Dit zullen jullie morgen zien.

Het blijkt dat we onze horloges weer een uur terug moeten zetten, dat zagen we in dat kantoor, anders waren we mooi te laat morgen.

Het is daarom nog vroeg en we gaan op weg naar de Vermiljoen Cliffs, zo’n 70 km verderop. Omdat de zon gedeeltelijk achter de rotsen en in ons gezicht scheen, zagen we niet veel van de formaties.

Maar ik had gelezen dat Lee’s ferry in de buurt was, dus terug en ook even op de Navajobrug gestaan, de nieuwe ligt ernaast. Je kijkt dan 150 meter naar beneden in de Colorado.

Dit is het beginstuk van de Grand Canyon, vroeger konden de mensen alleen met deze veerpont over de Colorado, vooral omdat hij soms zeer onbetrouwbaar   was en is, een gevaarlijke onderneming.

Het was een bijzondere ervaring om aan de oever van de Colorado te staan en omhoog te kijken naar de rotsen. Door de zonsondergang heb je prachtige kleuren en zou ik hier wel uren willen blijven

Er stond een gezelschap te wachten tot de Park Ranger klaar was met het controleren van de spullen die mee gaan de rivier op

Dit neemt uren in beslag voor alle tenten en rugzakken nagekeken zijn. Waarschijnlijk kijken ze ook of je geen verboden dingen bij je hebt.

Ze zijn daar heel streng mee, alles moet in orde zijn. Dit gedeelte is heel kalm, maar als je bij de stroomversnelling aankomt kan het behoorlijk heftig zijn.

Deze dag hebben we ook wat kleine video’s opgenomen, dat is toch heel anders dan een foto.

 Dus geniet met ons mee.